هدف: هدف از پژوهش حاضر، زمینه­یابی نگرش­های مسیرشغلی بی­مرز در کارکنان بود که با استفاده از پژوهش ترکیبی تبیینی از نوع مدل انتخاب شرکت کننده انجام شد.

روش: جامعه آماری پژوهش، کلیه­ی کارکنان شرکت­های مهندسی شهر اصفهان بود. در مرحله­ی کمی، 200 نفر از کارکنان به روش نمونه گیری خوشه­ای و در مرحله­ی کیفی، 15 نفر از کارکنان به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس نگرش­های مسیرشغلی بی­مرز، مقیاس شخصیت پیشتاز و مصاحبه عمیق بود. در بخش کمی پژوهش ابتدا ویژگی­های روان سنجی مقیاس و ساختار عاملی آن با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی و افراد بی­مرز و سنتی انتخاب شدند. در بخش کیفی، داده­ها با استفاده از نظریه­ی زمینه­ای در سه سطح کد­گذاری باز، کد­گذاری محوری و کد­گذاری گزینشی تحلیل شدند.

یافته­ها: نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان دهنده­ی تایید مدل اندازه گیری دو عاملی مرتبه اول بود. بدین معنا که  ذهنیت بی­مرز و ترجیح تحرک سازمانی دو عامل مجزا و مستقل از یکدیگر می باشند. واکاوی داده­ها در بخش تحلیل کیفی نشان داد که سازه­های فردی مهمترین ساختار شکل دهنده­ی نگرش­های مسیرشغلی ­بی­مرز است. این سازه ها شامل 28 مقوله در کارکنان بی­مرز و 5 مقوله در کارکنان سنتی بود.

نتیجه گیری: سازه­های فردی، مهمترین ساختار شکل دهنده­ی نگرش­های مسیرشغلی بی­مرز است که در غالب علل، راهبرد و پیامد قابل تبیین است.