جستجو در مقالات منتشر شده


۱ نتیجه برای سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت
مدل‌یابی معادلات ساختاری روابط سبک‌های دلبستگی و خود_متمایزسازی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه با نقش واسطه‌ای سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت
وفا مصطفی، هاجر فلاح‌زاده، سرور احمدی، امید حمیدی،
دوره ۲۰، شماره ۷۹ - ( ۷-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل معادلات ساختاری روابط سبک‌های دلبستگی و خود-متمایزسازی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه با نقش واسطه‌ای سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی (۱۵۵۴ نفر) در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود که تعداد گروه نمونه بر اساس فرمول کوکران حدود ۳۰۸ نفر برآورد شد که برای حذف اثر پرسشنامه‌های بی‌اعتبار تعداد ۳۵۰ نفر در نظر گرفته شد. در نهایت، تعداد ۳۰۵ پرسشنامه مورد تحلیل نهایی قرار گرفتند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه خود-متمایزسازی اسکورون و اسمیت (۲۰۰۳)، سیاهه دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (۱۹۸۷)، نیمرخ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت (واکر، سیچریست و پندر، ۱۹۹۵) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) بود که جهت تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری) با کمک نرم‌افزارهای آماری SPSS ۲۳ و ۲۶ AMOS استفاده شده است. .یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی (۱۰/۰-= ، ۰۱/۰ >p) و تمایزیافتگی (۰۹/۱= ، ۰۱/۰ >p) با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها قادرند عملکرد تحصیلی را مستقیما پیش‌بینی نمایند.. همچنین سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت می‌تواند بین سبک دلبستگی (۰۳/۰-= ، ۰۱/۰ >p) و تمایزیافتگی (۶۴/۰= ، ۰۱/۰ >p) و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط سبک‌های دلبستگی و خود-متمایزسازی و نیز سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت با عملکرد تحصیلی، توجه ویژه به این متغیرها جهت بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان، ضروری می‌نماید.هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل معادلات ساختاری روابط سبک‌های دلبستگی و خود-متمایزسازی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه با نقش واسطه‌ای سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی (۱۵۵۴ نفر) در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود که تعداد گروه نمونه بر اساس فرمول کوکران حدود ۳۰۸ نفر برآورد شد که برای حذف اثر پرسشنامه‌های بی‌اعتبار تعداد ۳۵۰ نفر در نظر گرفته شد. در نهایت، تعداد ۳۰۵ پرسشنامه مورد تحلیل نهایی قرار گرفتند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه خود-متمایزسازی اسکورون و اسمیت (۲۰۰۳)، سیاهه دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (۱۹۸۷)، نیمرخ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت (واکر، سیچریست و پندر، ۱۹۹۵) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) بود که جهت تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری) با کمک نرم‌افزارهای آماری SPSS ۲۳ و ۲۶ AMOS استفاده شده است. .یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی (۱۰/۰-= ، ۰۱/۰ >p) و تمایزیافتگی (۰۹/۱= ، ۰۱/۰ >p) با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها قادرند عملکرد تحصیلی را مستقیما پیش‌بینی نمایند.. همچنین سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت می‌تواند بین سبک دلبستگی (۰۳/۰-= ، ۰۱/۰ >p) و تمایزیافتگی (۶۴/۰= ، ۰۱/۰ >p) و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط سبک‌های دلبستگی و خود-متمایزسازی و نیز سبک زندگی ارتقاء بخش سلامت با عملکرد تحصیلی، توجه ویژه به این متغیرها جهت بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان، ضروری می‌نماید.
صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه علمی پژوهش های مشاوره می باشد.

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Counseling Research