دانشگاه شیراز
چکیده: (5905 مشاهده)
هدف: صمیمیت یک نیاز اساسی در انسان و یکی از پایههای زندگی زناشویی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مؤلفههای ارتقاء صمیمیت زوجها انجام شد. روش: این پژوهش به صورت کیفی و بر اساس نظریه داده بنیاد انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد متاهل شهر شیراز بودند که حداقل یک سال از ازدواجشان میگذشت و از بین آنها 10 نفر با توجه به اشباع داده مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفتند. سؤال اصلی پژوهش این بود که «زوجها از طریق چه روشهایی میتوانند صمیمیت بین خودشان را افزایش دهند؟» یافتهها: طبق یافتهها. مقولههای عمده عبارت بودند از: انتقاد سازنده، گفتگوی سازنده و بی قضاوت، مهارتهای گفتگو، حمایت و تکیه گاه بودن، احترام متقابل، تفریح، صفات بین فردی، هماهنگی در ابعاد متفاوت زندگی، ارتباط با سیستمهای اطراف، مرزگذاری، رشد و بالندگی، احترام به خواستهها و علائق، درک متقابل، پذیرش، تقسیم اقتضایی وظایف، توجه به نیازهای متقابل، شناخت و فردیت یافتگی و مقولههای هستهای عبارت بودند از: ارتباط مؤثر و درک تفاوت ها. نتیجهگیری: در پژوهش حاضر مشخص شد که دو دسته از عوامل در افزایش صمیمیت زوجها موثرند.این عوامل هم مفاهیم درون خانوادگی و هم مفاهیم برون خانودگی را در بر میگیرند. بر این اساس پیشنهاد میشود که با ارتقا مهارتهای ارتباط مؤثر و همچنین مهارتهای درک و پذیرش در زوجها، زمینه افزایش صمیمیت آنها را فراهم کرد
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مشاوره خانواده دریافت: 1399/5/10 | پذیرش: 1399/12/6 | انتشار: 1399/12/6